Wat kan ik, wat wil ik?
In 2005 heb ik een kennismakingsgesprek met Ellen. Zij is door het UWV op pad gestuurd om een kantoor te zoeken dat haar kan helpen om na enkele jaren volledige arbeidsongeschiktheid weer een baan te vinden. Ellen blijkt echter nog helemaal niet hersteld. Chronisch vermoeid leeft zij al jaren tussen bed en bank, niet in staat tot veel meer dan liggen en contact houden met de wereld via haar computer en internet. Maar werken? Zelfs regelmatig afspraken maken voor een re-integratie traject lijkt nog niet haalbaar. Hoewel het een prettig gesprek is, besluiten we samen dat het op dit moment nog niet haalbaar is om aan een dergelijk traject te beginnen.
In de tweede helft van 2007 neemt Ellen weer contact op. Een nieuwe, doortastende internist heeft na onderzoek een vrij goed te behandelen infectie gevonden waarna haar gezondheid dramatisch verbeterde. Hoewel energie nog steeds een aandachtspunt is, is voor het eerst in zeven jaar tijd ‘werk’ weer een serieuze mogelijkheid voor haar. Werk is echter lang geleden, en hoewel zij een universitaire opleiding heeft en werkervaring in de theaterwereld, voelt dit alles als uit een vorig leven. Zij wil nu ze een ‘tweede kans’ krijgt kiezen voor een loopbaan waarin ze haar kwaliteiten goed kwijt kan en die haar voldoening en energie geeft. Zij vermoedt dat een andere richting op dit moment zowel beter bij haar past als ook haar betere kansen biedt.
Als vrijwilliger voor het Theaternetwerk in Delft heeft zij meegewerkt aan de nieuwsbrief en onder andere daardoor programma’s als Photoshop zeer goed leren kennen. Ze heeft gemerkt dat ze het erg leuk vindt om mooie kaartjes, folders, posters en dergelijke te maken, en om teksten te optimaliseren. Hoewel ‘iets grafisch’ daarmee redelijk voor de hand lag, hebben we toch een brede oriëntatie op ‘wat wil ik, wat kan ik’ gedaan, door Ellen afgesloten met een uitgebreid verslag over haar bevindingen na gesprekken met diverse mensen werkzaam in verschillende beroepen. Zowel die waarin zij ervaring had, als die waar haar belangstelling meer naar uitging.
Het ging niet zonder slag of stoot, maar uiteindelijk kreeg zij toestemming van het UWV om de opleiding DTP Professional/grafische vormgeving bij het Media College in Rotterdam te volgen. Ellen genoot van de opleiding, was leergierig en bleek zich de aangeboden stof snel en goed eigen te kunnen maken. Ze kreeg lovende beoordelingen, en bouwde een veelzijdige portfolio op. Al snel had zij een stageplek geregeld bij een kinderboekenuitgeverij die het soort uitgaven maakte waar zij blij van werd. Ook dit ging goed; haar stage werd omgezet naar een parttime contract voor een jaar. Na bijna 9 jaar was Ellen succesvol teruggekeerd op de arbeidsmarkt.
Oktober 2010 spreken we elkaar weer eens; dan heeft ze haar werk bij de kinderboekenuitgeverij net beëindigd en is ze aan het opstarten met een baan bij een uitgeverij van jaarboeken. Daarnaast heeft zij verschillende opdrachten lopen als ZZP-er; haar bedrijf Ellen in Design staat sinds eind 2009 ingeschreven bij de Kamer van Koophandel. Het gaat goed met haar. Haar sociale leven is weer opgebloeid, haar gezondheid is vrij goed en ze doet leuk werk.
De jaren daarna is er nog slechts een enkel mailcontact tot ik dit jaar in het kader van ‘Hoe is het nu met’ weer contact opneem. Begin september 2016 spreek ik haar in Amersfoort, waar zij dan al anderhalf jaar woont in het huis dat zij in 2014 met haar vriend heeft gekocht. In de tussenliggende periode blijkt zij eerst van Delft naar Leiden te zijn verhuisd waar zij tweeënhalf jaar heeft gewoond. Omdat de verkoop van het huis in Delft op zich liet wachten, vond in 2014 zowel de overdracht van dat huis als van het huis in Leiden plaats, en kon zij, omdat het huis in Amersfoort flink verbouwd moest worden en ze in die periode drie maanden tijdelijke woonruimte had, maar liefst drie verhuizingen en een verbouwing in één jaar tijd regelen.
Haar werk bij de jaarboekenuitgeverij liep in de zomer van 2014 ten einde en de flexibiliteit die het ZZP-er zijn kan bieden kwam in die drukke tijd goed van pas. Wel kostte het een hoop energie en ze merkte dat, ondanks een paar maanden rust na de laatste verhuizing, haar gezondheid weer achteruit ging.
Een periode van onzekerheid en ongerustheid volgde omdat volgens de internist in Amersfoort er geen aanwijsbare oorzaak was voor haar gebrek aan energie. Wetend wat haar oude internist destijds voor verschil voor haar gemaakt heeft, nam zij opnieuw contact met hem op. Deze internist is ondertussen op leeftijd en zijn praktijk aan het afbouwen, maar is zeer bevlogen en wilde haar graag weer zien. Aanpassing van medicatie leidde er snel toe dat ze zich weer beter voelde, en op het moment dat we elkaar spreken voelt ze zich weer goed. Het bevalt haar, in Amersfoort, ze begint haar weg er te vinden. Er zijn wat vaste opdrachtgevers vanuit Delft en Leiden die haar ook in Amersfoort weten te vinden en de eerste Amersfoortse opdrachtgevers hebben zich ook aangediend. Toch mag er best wat werk bij. Ze is net begonnen met vrijwilligerswerk bij een klein theater in de stad om haar netwerk in haar nieuwe woonplaats wat uit te breiden. Een kleine baan in loondienst erbij is voor haar een optie, maar eigenlijk vindt ze het werk dat ze voor Ellen in Design doet het aller-leukste: ondernemers, bedrijven en organisaties helpen zich op een creatieve manier te presenteren door het verhaal dat zij te vertellen hebben te vertalen naar de juiste vorm.
Het is mooi te zien met hoeveel enthousiasme Ellen praat over haar werk. Wat een verschil met 9 jaar geleden, toen ons traject begon. Wat een verschil met 15 jaar geleden, toen ze ziek thuis was. Ze kan soms zelf nauwelijks geloven dat ze toen gewoon echt niets kon, dat alles een opgave was. En nu geniet ze volop van haar leven en haar werk. Ze is goed in vorm, zowel letterlijk als figuurlijk!
Oktober 2016
