Van hoofdwerk naar handen – eehhh, voetenwerk

Eén van de opmerkelijkste carrièrewendingen die ik heb mogen begeleiden voltrok zich in de loopbaan van Sjak. Eind 2009 leer ik haar kennen; zij zit dan al enige tijd in de ziektewet met spanningsklachten. Sjak is, als veel medewerkers van VluchtelingenWerk, zeer toegewijd aan haar werk en aan de doelgroep. Als jurist met een vrij diverse, overwegend niet-juridische werkervaring is zij in eerste instantie bij VluchtelingenWerk terecht gekomen als vrijwilliger. Al redelijk snel bleek er een betaalde baan beschikbaar, aanvankelijk als juridisch werkbegeleider en later als casemanager inburgering. Inhoudelijk vond zij haar werk erg leuk;  gedeeltelijk in contact met cliënten, gedeeltelijk beleidsondersteunend. Alleen had Sjak bij de hoeveelheid werk en het regelmatige ad-hoc karakter van de werkzaamheden niet alleen last van haar perfectionisme; tijdens het traject bleek zij veel kenmerken van hooggevoeligheid te vertonen. Zodra zij hierover ging lezen, voelde het als puzzelstukjes die op hun plaats vielen.

Naast de aangepaste werkzaamheden waarmee zij enige tijd later weer aan het werk ging, heeft ze zich ook intensief bezonnen op zichzelf, haar wensen, en de mogelijkheden én beperkingen samenhangend met de hoogsensitiviteit. Stilstaand bij waar zij blij van werd, realiseerde zij zich dat zij niet voor niets jaren eerder zowel opleidingen gericht op stoelmassage als een opleiding voor voetreflexologie had gevolgd. Zo ontstond het idee om haar carrière geheel om te gooien en pedicure te worden. Voortvarend heeft zij zich georiënteerd op werkperspectief en opleiding en heeft zij een tijdje stage gelopen, waarna het voor haar duidelijk was. Sjak besloot dat haar wens om met hart en ziel op een effectieve manier en met plezier te werken voor haar betekende dat zij daadwerkelijk een opleiding wilde gaan volgen tot pedicure en op termijn weg wilde bij VluchtelingenWerk.

Aldus geschiedde: er werd een vaststellingsovereenkomst gesloten, Sjak stortte zich met overgave op de opleiding die zij met prima resultaten afrondde, en vestigde zich als zelfstandig pedicure in haar woonplaats Zoetermeer. Naast de professionele werkplek die zij aan huis creëerde – en waar ik zomer 2012 tijdens een eerste moment van bijpraten mocht genieten van een behandeling compleet met voetmassage – leverde ze haar diensten ook op locatie bij een aantal verzorgingshuizen en soms als ambulant pedicure bij mensen thuis. Meteen na haar diplomering en naast het werken als pedicure is zij doorgegaan met de studie tot medisch pedicure; ze is leergierig, nog steeds volgt zij regelmatig interessante bijscholingen of specialisaties, zoals bijvoorbeeld oncologie en voetverzorging.

Hoewel haar eigen praktijk heel aardig liep, heeft zij deze begin 2014 weer gesloten. Nu hun jongste kind op kamers was, besloten zij en haar man dat het tijd was hun huis te koop te zetten, want ze wilden niet langer in ‘betonstad’ Zoetermeer blijven. Het huis werd, gezien de crisis, boven verwachting snel na slechts enkele maanden verkocht; er was nog geen duidelijk plan waar ze heen wilden. Een vakantiehuisje in Friesland bood uitkomst. Daar werd het plan gesmeed een boot te kopen en eerst eens een tijd rond te varen. Maar op het moment dat de boot gekocht was, nam het werk van haar man, ook zelfstandige, ineens dermate veel toe, dat duidelijk werd dat zij toch beter in ieder geval in Nederland konden blijven. Rondzwervend door Nederland kwamen zij min of meer toevallig in Amersfoort terecht, waar zij 6 maanden overwinterden op hun boot. Amersfoort beviel ze eigenlijk wel goed en toen bleek dat zij daar woonruimte konden huren, letterlijk tegenover de plaats waar ze overwinterden en dus met hun boot voor de deur, besloten ze daarvoor te gaan. In juli 2015 verruilden ze na een jaar de boot weer voor woonruimte aan de wal. En besloot Sjak dat ze dan ‘dus’ per januari weer aan de slag wilde als pedicure.

Als ik Sjak spreek, in maart 2016 in haar huis in Amersfoort, heeft zij dat al vrij aardig voor elkaar. Ze werkt 1 dag in de week als zelfstandig (medisch) pedicure (www.voetwijs.nl) in een multidisciplinaire omgeving. Ze heeft contact opgenomen met zorgcentrum Care for Women in Amersfoort, en houdt nu daar praktijk. Haar ambitie is om dit in de komende drie jaar uit te breiden naar een volle praktijk drie dagen per week. Het samenwerken met andere disciplines, onderling kunnen verwijzen, deel uitmaken van een wat groter geheel bevalt haar prima. Op dit moment werkt ze naast de dag bij het zorgcentrum ook 2 dagen in de week als ambulant pedicure; via 2 thuiszorgorganisaties, één in  Amersfoort en één die meer in en om Utrecht actief is, komt zij bij particulieren thuis. Het nadeel van veel sjouwen met haar spullen wordt voor haar ruimschoots gecompenseerd door de afwisseling, de onverwachte dingen die zij zo tegenkomt, de veelzijdige contacten.

Spijt van haar vertrek bij VluchtelingenWerk heeft ze nooit gehad. Ze mist het juridische of het beleidsondersteunende werk niet. Opleidingen en cursussen geven haar voldoende intellectuele uitdaging, en het praktische, resultaatgerichte werk bevalt haar enorm. Voeten blijven haar fascineren. Vaak, zegt ze, zien voeten eruit zoals mensen zich voelen. Het is een prettige afstand, bezig zijn met voeten, om toch werkelijk met mensen in contact te komen. Soms lijkt het wel een beetje op maatschappelijk werk, er zijn veel eenzame mensen. Haar werkzaamheden leveren concreet iets op, mensen hebben er baat bij. Dat geeft haar een voldaan gevoel. En het is heerlijk om het werk zo in eigen regie te kunnen doen.

Het is een feestje om Sjak zo enthousiast over haar werk te horen praten. Nuchter, maar super betrokken; en met een twinkel in haar ogen. Ik zal haar vast eerder weer spreken dan over drie jaar; leuk om mee te gaan maken hoe ze het voor elkaar gaat krijgen om dan vrijwel niet meer ambulant te werken en hoe zij die volle praktijk in Amersfoort gaat realiseren. Dat gaat deze kundige en toegewijde pedicure zeker lukken. Mocht je in de buurt zijn en je voeten eens lekker willen verwennen, ga dan vooral bij haar langs!

Juli 2016