Volg je passie

In 2009 ontmoet ik Miranda. We hebben een intakegesprek bij haar thuis; en in dit geval is er inderdaad meteen ‘een klik’, en zij besluit ter plekke met mij in zee te gaan. Later zal ze zeggen dat het haar vertrouwen gaf dat ik een breed palet aan instrumenten had en duidelijk liet zien dat ik daar uit kon halen wat voor háár nodig was. Het zal gaan om een outplacementtraject; zij werkte als laborant/onderzoeker/analist bij een waterlaboratorium en moest vertrekken na problemen met een nieuwe leidinggevende. Miranda had 20 jaar laboratorium ervaring, zich opgewerkt van onder- tot bovenaan in het laboratorium, en had een passie voor drinkwatervoorziening. In eerste instantie leek het dus ‘gewoon’ een kwestie van een nieuwe functie in die richting zien te vinden.

Miranda bleek echter nog een passie te hebben, namelijk paarden. En niet alleen had ze zelf een paard en reed ze graag paard, ze gaf ook paardrijles en volgde zelf onderwijs om op een hoger niveau les te kunnen geven. Als ik zeg ‘passie’, bedoel ik in dit geval ook echt Passie. En praten met iemand die echt gepassioneerd voor iets is, is altijd een feestje. Voor veel mensen is het een zoektocht, naar hun Passie (niet hun liefde!) in het leven, in het werk. Dat iemand zomaar twéé passies heeft, waarover zo enthousiast gepraat kan worden, dat is toch wel enigszins uniek te noemen.

Aanvankelijk was het voor Miranda duidelijk: op werkgebied wilde ze iets doen met haar passie voor schoon drinkwater (let wel: met een ‘missie’gevoel om dit voor iedereen ter wereld mogelijk te maken!), op privé gebied, als beetje uit de hand gelopen hobby, iets met haar passie voor paarden. Misschien een combinatie maken. Dus aanvankelijk was het traject vooral gericht op werk-iets-met-water. Het grappige was alleen, dat na verloop van tijd steeds duidelijker bleek dat haar paarden liefhebberij toch eigenlijk echt wel iets verder ging dan alleen maar wat rijden, wat rijles geven. Miranda vertelde verhalen waaruit bleek dat ze een soort Cesar Milan voor paarden is: een soort van horse whisperer dus. Zoals zij gedrag van paarden kan lezen en interpreteren, het vertaalt naar een situatie en zo komt tot de kern van waarom iemand niet lekker kan rijden met een paard; je zou er een tv-serie van kunnen maken.

We begonnen het vaker te hebben over de optie om zich geheel te wijden aan passie Paard. Voorzichtig af te tasten hoe ze daar voldoende geld mee zou kunnen verdienen. Dat bleken verrassend veel ‘producten’ of ‘diensten’ te zijn; natuurlijk privé rijles, maar het is eigenlijk niet te doen om alleen daarmee voldoende inkomen te genereren; workshops geven, les geven bij rij-opleidingen; paarden coaching voor paarden, paarden coaching voor mensen… En columns schrijven, want zoals zij kan vertellen over situaties met mens-en-paard, dat vindt iedereen leuk om te lezen, paardenliefhebber of niet. Ze ging onderzoeken of daarmee haar hobby zou verdwijnen, of haar eigen paard net zo leuk zou blijven als ze volledig met paarden bezig was. Welke passie nu het grootst was. En welke passie gevolgd moest worden. En langzaam, langzaam, langzaam ging Miranda om. Volledig om. Gepassioneerd om. En zo ontstond in 2010 Paardenplezier.

Eind november 2015 spreken we elkaar bij het gezellige café Du Midi in de Delftse Hout. Hoe gaat het ondertussen met Paardenplezier? Nu, dat gaat heel goed! Miranda ziet er stralend uit. “Je hebt mij laten inzien waar mijn talent en echte passie lag, en dan kom je in je kracht. Nooit meer een dag níet gewerkt, want dan wil je ook gewoon steeds beter worden. Te bedenken dat ik het er gewoon bij wilde doen…” Ik schrik even van het idee van altijd moeten werken, maar wat Miranda bedoelt, is dat ze ‘gewoon’ altijd lekker bezig is met haar paarden; en juist zo geniet van dat werk dat het vaak niet voelt als werk. Ze kan inderdaad niet leven van alleen paardrijles, maar ze geeft ook coaching (aan mensen, met paarden; en soms ‘behandelt’ ze paarden) en is vaste docent voor ietsmetpaarden-instructeurs-in-opleiding. Die combinatie van coaching, opleiding, individuele rijles en workshops, maakt dat het een naar het ander verwijst. Ze heeft wel een website (www.paardenplezier.nl), maar daar komen niet echt nieuwe klanten door. Ze komen via via, door mondelinge reclame van zeer tevreden klanten.

Het is een afwisselend bestaan, werkend op verschillende locaties en met veel heel verschillende mensen. Zo werkt ze soms ook therapeutisch met kinderen met trauma’s, of met autisme. En ze geeft ook wel eens bedrijfstrainingen. Geeft workshops voor vrijwerken met paarden, maar ook voor het verbeteren van je houding als ruiter. En haar Paardenkamp in Polen is ondertussen een jaarlijks terugkerend fenomeen.

Wensen voor de toekomst? Een eigen plek hebben. Een landje voor haar eigen paarden, een plek voor haar eigen trainingen en workshops. Hier is ze al geruime tijd mee bezig, een paar keer leek het erop dat ze de juiste locatie en de juiste mensen had gevonden, maar het ging steeds nét niet door. Maar ze heeft vertrouwen; soms gebeuren er dingen die we toeschrijven aan toeval die zó bijzonder zijn dat we niet weten hoe dat anders te benoemen. Zo’n kosmisch gebeuren zou er zomaar toe kunnen leiden dat in 2016 Miranda haar eigen bedrijf een eigen plaats kan geven. En daar kom ik dan zéker in een nieuwsbrief nog eens op terug!

Die columns, daar is het nog niet van gekomen. Maar ik hoorde laatst dat verschillende van haar cursisten zeggen dat het net stripverhalen zijn, die zij vertelt…dus wie weet wat er nog gaat komen.

Miranda’s reactie op dit verhaal: “super gaaf, en het klopt helemaal, op 1 ding na: jouw geweldige steun, inzicht en doorvragen. Mogen er best nadrukkelijk in”.
Bij deze, Miranda.

December 2015